1
ماتم برای نابودی غلّه
1این پیام از جانب خداوند به یوئیل پسر فتوئیل رسید:
2ای پیر مردان بشنوید!
ای ساکنان روی زمین گوش بدهید!
آیا در عمرتان یا در دوران زندگی نیاکانتان
چنین واقعه‌ای اتّفاق افتاده است؟
3آن را برای فرزندانتان تعریف کنید.
آنها نیز آن را به فرزندان خود بگویند
و به همین ترتیب این واقعه برای نسلهای بعدی تعریف شود.
4انواع ملخها دسته‌دسته خواهند آمد
و تمام محصول زمین شما را خواهند خورد.
5ای مستان بیدار شوید و گریه کنید.
ای میگساران زاری نمایید،
زیرا انگور و شراب شما همه از بین رفته است.
6امّتی که بسیار قوی و بی‌شمارند
بر سرزمین من هجوم آورده‌اند.
دندانهای ایشان مانند دندان شیر، تیز است.
7تاکستانهای مرا خراب کرده‌اند.
پوست درختان انجیر مرا کنده
و شاخه‌های آنها را سفید و برهنه گذاشته‌اند.
8مانند دوشیزه‌ای که به‌خاطر مرگ نامزد جوان خود
لباس ماتم می‌پوشد، سوگواری کنید.
9هدیهٔ آردی و شراب برای معبد بزرگ از بین رفته
و کاهنان که خادمان خداوند هستند، ماتم گرفته‌اند.
10کشتزارها همه خشک شده‌اند
و زمین عزادار است.
چون غلّه از بین رفته است،
انگور خشک شده
و درختان زیتون پژمرده گردیده‌اند.
11ای کشاورزان گریه کنید
و ای باغبانان شیون نمایید،
زیرا محصول گندم
و جو تلف شده است.
12تاکهای انگور از بین رفته و درختان انجیر،
انار، خرما، سیب و تمام درختان دیگر خشک شده‌اند.
خوشی و سُرور برای مردم نمانده است.
13پلاس بپوشید و گریه کنید،
ای کاهنانی که در قربانگاه خدمت می‌کنید!
به معبد بزرگ بروید و تمام شب را ماتم بگیرید!
زیرا دیگر غلّه و شرابی نیست که به خدا تقدیم شود.
14فرمان بدهید تا روزه بگیرند
و به مردم خبر بدهید
که همهٔ رهبران
با تمام مردم یهودا
در معبد بزرگ خدای خود جمع شوند
و در آنجا در حضور خداوند گریه و زاری کنند.
15وای بر ما، زیرا روز خداوند نزدیک است،
روزی که خدای قادر مطلق،
نابودی و هلاکت بر ما می‌آورد.
16خوراک ما در برابر چشمان ما از بین رفته است
و دیگر خوشی و شادمانی در خانهٔ خدای ما نیست.
17بذرها در زمین خشک پوسیده شده‌اند.
غلّه‌ای برای ذخیره کردن نیست
و انبارها خالی از غلّه، خراب شده‌اند.
18-19گاوها از گرسنگی ناله می‌کنند
و گلّه‌های گوسفند سرگردانند،
زیرا چراگاهی برایشان باقی نمانده است و همه تلف می‌شوند.
خداوندا، به درگاه تو التماس می‌کنم،
زیرا گرمای سوزان، چراگاهها را خشک ساخته
و شعله‌های آن درختان را سوزانده است.
20حتّی حیوانات وحشی به درگاهت ناله می‌کنند،
چون جویهای آب خشک شده و شعله‌های سوزان گرما چراگاههای بیابان را از بین برده است.
2
ملخها هشداری از روز داوری خداوند
1شیپور خطر را در صهیون بنوازید؛
بگذارید صدای آن بر سر کوه مقدّس من شنیده شود
و مردم یهودا از ترس بلرزند،
زیرا روز داوری خداوند بزودی فرا می‌رسد.
2آن روز، روز تاریکی و ظلمت،
روز ابرهای سیاه و تاریکی غلیظ است.
سپاه نیرومندی همچون سیاهی شب کوهها را می‌پوشاند.
آن لشکر چنان عظیم و قوی است
که مانند آن قبلاً هرگز دیده نشده است
و بعد از این هم دیده نخواهد شد.
3همچون آتش، هرچه را که روی زمین است می‌سوزاند.
زمین پیش از آمدن آنها مثل باغ عدن است،
امّا وقتی از آن می‌گذرند، به بیابان خشک و بایر تبدیل می‌شود.
هیچ چیز از چنگ آنها رهایی نمی‌یابد.
4آنها شبیه اسب هستند
و مانند اسبهای جنگی می‌تازند.
5وقتی بر کوهها جست و خیز می‌کنند،
صدایشان همچون غرّش ارّابه‌ها
و صدای شعلهٔ آتشی است که کاه را می‌سوزاند
و مانند نعرهٔ سپاه نیرومندی است که برای جنگ لشکرکشی می‌کند.
6مردم در برابر آنها وحشت می‌کنند
و رنگ از رویشان می‌پرد.
7مانند جنگجویان حمله می‌آورند
و همچون سربازان از دیوارها بالا می‌روند.
همهٔ آنها مستقیم پیش می‌روند
و جهت خود را تغییر نمی‌دهند.
8مانع یکدیگر نمی‌شوند،
بلکه در صف خود مستقیماً پیش می‌روند،
خط دفاع را می‌شکنند و هیچ سلاحی نمی‌تواند جلو آنها را بگیرد.
9به شهر هجوم می‌برند،
از دیوارها بالا می‌روند
و همچون دزد از پنجره‌ها وارد خانه‌ها می‌شوند.
10زمین در زیر پای آنها به لرزه می‌آید
و آسمانها تکان می‌خورند.
خورشید و ماه تاریک می‌شوند
و ستارگان نور افشانی نمی‌کنند.
11خداوند با صدای بلند به لشکر خود فرمان می‌دهد
و سپاه عظیم و بی‌شمار او اوامرش را اطاعت می‌کنند.
روز خداوند روزی هولناک و وحشت‌انگیز است.
کیست که بتواند آن را تحمّل کند؟
دعوت به توبه
12خداوند می‌فرماید: «با وجود اینها،
با تمام دل خود، با روزه
و گریه و ماتم به سوی من بازگردید.
13پاره کردن لباسهایتان کافی نیست؛
بگذارید تا قلب شکستهٔ شما اندوهتان را نشان دهد»
به سوی خداوند، خدای خود بازگردید،
زیرا او کریم و مهربان است.
زود خشم نمی‌گیرد و رحمت و محبّت او بی‌پایان است.
همیشه برای بخشیدن آماده است و راضی به مجازات شما نیست.
14کسی چه می‌داند، شاید خداوند تصمیم خود را عوض کند
و محصولات شما را آن‌قدر برکت بدهد
که دوباره بتوانید هدیهٔ آردی و ریختنی به خداوند، خدای خود تقدیم کنید.
15در کوه صهیون شیپور را به صدا در آورید؛
فرمان بدهید روزه بگیرند و برای گردهمایی بیایند.
16آنها را تقدیس نمایید.
ریش‌سفیدان، اطفال
و حتّی کودکان شیر خوار را جمع کنید.
داماد از خانه
و عروس از حجلهٔ خود بیرون بیاید.
17کاهنانی که خادمان خداوند هستند،
بین قربانگاه و دروازهٔ ورودی معبد بزرگ بایستند
و گریه کنند و بگویند:
«خداوندا، بر قومت رحم کن.
نگذار که آنها مایهٔ تمسخر اقوام دیگر شوند و بگویند:
'خدای شما کجاست؟'»
باروری زمین توسط خداوند
18آنگاه خداوند به‌خاطر آبروی سرزمین خود به غیرت می‌آید
و بر قوم خود رحمت می‌کند.
19خداوند در جواب قوم خود می‌فرماید:
«من برای شما غلّه، شراب و روغن زیتون می‌فرستم تا سیر شوید.
اقوام بیگانه دیگر شما را مسخره نخواهند کرد.
20لشکر دشمن را که از شمال بر شما هجوم آوردند،
از آنجا دور کرده به سرزمینی خشک و ویران می‌رانم.
بعضی از آنها را در دریای مرده
و بعضی را در دریای مدیترانه می‌فرستم تا در آنجا بمیرند
و بوی گَند لاشه‌هایشان به مشام برسد.
من آنها را به‌خاطر آنچه که بر شما کردند، از بین خواهم برد.
21«ای زمین نترس و خوشحال باش،
زیرا خداوند کارهای بزرگی برایت انجام داده است!
22ای حیوانات صحرا هراسان نباشید،
زیرا چراگاهها سرسبز می‌شوند
و درختان میوه بار می‌آورند.
میوهٔ انجیر و انگور فراوان می‌گردد.
23«ای مردم صهیون، خوشحال باشید
و از کارهای خداوند شادی نمایید!
چون با فرستادن باران، عدالت خود را نشان می‌دهد.
دوباره باران بهاری را در بهار
و باران پاییزی را در پاییز خواهد بارانید.
24بار دیگر خرمنگاهها پُر از گندم
و چرخشتها لبریز از روغن و شراب می‌گردند.»
25خداوند می‌فرماید:
«خساراتی را که سالهای پیش ملخها،
آن لشکر عظیم و نابود کننده‌ای که من فرستادم
بر شما وارد آوردند، جبران می‌کنم.
26غذای فراوان می‌خورید و سیر می‌شوید
و نام مرا که خداوند شما هستم
به‌خاطر کارهای عجیبی که برای شما انجام داده‌ام، ستایش خواهید کرد.
قوم من دیگر هرگز خوار نخواهد شد.
27آنگاه شما ای قوم اسرائیل می‌دانید که من در بین شما می‌باشم
و تنها من، خداوند، خدای شما هستم
و شما که قوم من هستید دیگر هرگز شرمسار نخواهید شد.
روز خداوند
28بعد از آن روح خود را بر همهٔ مردم خواهم ریخت.
پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد.
پیران شما خوابها و جوانان رؤیاها خواهند دید.
29در آن روزها حتّی بر غلامان و کنیزان شما هم
روح خود را خواهم ریخت.
30«نشانه‌های حیرت‌انگیزی از خون،
آتش و ستونهای دود،
در آسمان و زمین ظاهر خواهم کرد.
31قبل از آن که روز عظیم و وحشتناک خداوند فرارسد،
آفتاب تاریک و ماه رنگ خون خواهد گرفت.
32هرکه نام خداوند را بخواند، نجات خواهد یافت.
زیرا خداوند فرموده است
که در اورشلیم عدّه‌ای جان سالم بدر می‌برند
و کسانی‌که برگزیدهٔ او هستند باقی می‌مانند.»
3
خداوند ملّتها را داوری خواهد کرد
1خداوند می‌فرماید:
«در آن زمان هنگامی‌که سعادت و آرامی را
به یهودا و اورشلیم بازگردانم،
2تمام اقوام جهان را در دشت داوری جمع کرده
در آنجا آنها را به‌خاطر میراث خود،
یعنی قوم اسرائیل محاکمه خواهم کرد،
زیرا آنها قوم مرا در بین اقوام جهان پراکنده ساخته
و سرزمین مرا تقسیم کردند.
3آنها بر قوم من قرعه انداختند.
پسران جوان را در عوض فاحشه‌ها دادند
و دختران را در مقابل شراب فروختند.
4«ای صور و صیدون و ای سرزمین فلسطین، با من چه‌کار دارید؟ آیا می‌خواهید از من انتقام بگیرید؟ اگر چنین کنید من بی‌درنگ شما را مجازات خواهم نمود. 5شما نقره و طلا و گنجینه‌های نفیس مرا گرفته به پرستشگاههای خود بردید. 6مردم یهودا و اورشلیم را به یونانیان فروختید و آنها را از وطنشان آواره ساختید. 7امّا من آنها را از جایهایی که به آن فروخته شده‌اند بازمی‌گردانم و شما را به سزای کارهایتان می‌رسانم. 8پسران و دختران شما را به مردم یهودا می‌فروشم، آنها نیز ایشان را به سبائیان که در سرزمینی دوردست زندگی می‌کنند، خواهند فروخت. من که خداوند هستم، این را می‌گویم.
9«به اقوام جهان اعلام کنید،
'برای جنگ آماده شوید
و جنگجویان ورزیدهٔ خود را فرا خوانید
و سپاهیان را جمع کنید.
10گاوآهنهای خود را ذوب کنید و از آنها شمشیر بسازید
و از ارّه‌هایتان نیزه تهیّه نمایید.
افراد ضعیف هم خود را برای جنگ آماده کنند.
11بیایید ای تمامی قبایل اطراف،
عجله کنید
و در درّه جمع شوید!'»
خداوندا، جنگ‌آورانت را برای حمله فرود آور!
12خداوند می‌فرماید:
«تمام اقوام بیایند و در دشت داوری جمع شوند.
من در آنجا می‌نشینم
و همه را محاکمه می‌کنم.
13داسها را بردارید،
زیرا محصول رسیده و برای درو آماده است.
مردم همه شریر شده‌اند،
پس بروید و آنها را همان‌طور که انگورها را برای شراب در چرخشت لِه می‌کنند تا شراب لبریز گردد،
پایمال سازید.»
14دسته‌دسته در دشت داوری جمع شوند،
زیرا در آنجا روز خداوند بزودی فرا خواهد رسید.
15آفتاب و ماه تاریک می‌شوند
و ستارگان نور خود را از دست می‌دهند.
16غرّش صدای خداوند از فراز کوه صهیون برمی‌خیزد
و همچون رعد از اورشلیم فریاد می‌زند.
آسمان و زمین به لرزه می‌آیند،
امّا خداوند پناهگاه قوم خود، اسرائیل بوده
از ایشان حمایت می‌کند.
خداوند قوم خود را برکت خواهد داد
17آنگاه شما خواهید دانست که من،
خداوند خدای شما، بر کوه مقدّس خود صهیون، ساکن هستم.
اورشلیم شهری مقدّس خواهد بود
و بیگانگان دیگر هرگز نخواهند توانست بر آن پیروز شوند.
18در آن زمان از کوهها شراب تازه می‌چکد
و از تپّه‌ها شیر جاری می‌شود.
جویهای خشک یهودا از آب لبریز می‌گردند
و از معبد بزرگ چشمهٔ آب فوران می‌کند
و درّهٔ اقاقیا را سیراب می‌سازد.
19سرزمینهای مصر و اَدوم
به‌خاطر ظلمی که در حق اهالی یهودا کرده‌اند
و خون مردم بی‌گناه را در آنجا ریخته‌اند،
به بیابان خشک و بایر تبدیل خواهند شد.
20امّا یهودا و کوه صهیون برای همیشه آباد و پرجمعیّت می‌ماند.
21انتقام خون ایشان را خواهم گرفت
و از خطای گناهکار نخواهم گذشت،
چون من، خداوند در صهیون ساکن خواهم شد.
© 2007 United Bible Societies
فصل بعدی
كتاب مقدس مسیحیان شامل ۶۶ كتاب می‌باشد كه در یك جلد جمع آوری شده است و مجموعاً كتاب مقدس خوانده می‌شود.
كتاب مقدس دارای دو قسمت بنام عهد عتیق و عهد جدید می‌باشد.
برای خواندن کتاب دیگری از کتاب مقدس، یک کتاب را از لیست انتخاب کنید.